moja grudko ziemi Moja grudko ziemi o moja rodzona ciebie tak chłopi kochają bo każdej wiosny każdej jesieni pługami cię przewracają orzą cię w skiby zagony lichy nad nimi szepcą paciorek cichy na Anioł Pański dzwon się odezwie to rolnik z pługiem przystawa zdejmuje czapkę tak jak codziennie i Anioł Pański odmawia gdy orać skończy zasieje zboże swym potem ono podleje w tę czarną grudkę ojczystej ziemi każdy chłop ze wsi tak zboże sieje a potem zbiera obfite miarki co grudka mu z siebie wydała piękna to praca na wsi rolnika i pożyteczna i tak wspaniała bo rolnik oddał jej swoje serce i swoje siły i pracę a grudka z siebie w zamian wydała piękne pachnące kołacze tyle ja mogę o niej powiedzieć bo z niej żem tak samo wyrosła tyle że praca na wsi rolnika jest taka piękna i taka wzniosła.