Życie.... Kiedyś cię opuszczę. Zostawię za drzwiami Niedopity kubek z herbatą Parę kapci bez palców Szarą mysz pod miotłą I Matkę Boską, co uśmiecha się ze ściany. Życie...Sypniesz mi popiołem na głowę Wymażesz z pamięci tym Którzy i tak zapomnieli... A może nowe skrzydła sprawisz Bo od tych starych pióra odleciały. Życie...Może uśmiechniesz się czasem Choć raz do mnie tak szczerze Wtedy gdy pod łóżkiem wiatr hula Gdy but dziurawy I siła jest tylko w wierze. Życie...Moje kochane... Zostawię ci każdą łzę, rozdartą ranę... A gdy dasz mi w kość To ja w końcu pójdę sobie... Po drugie – lepsze Pójdę do Nieba ...Po moje Życie Wieczne... Iwona Wąsik - Janików - III nagroda - poezja